Pijnacker, 1 oktober 2020,
Geacht kerkbestuur,
Zoals u in de media ongetwijfeld hebt vernomen, is het slepende conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan weer opgelaaid.
Als Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië volgen wij de ontwikkelingen met meer dan gemiddelde belangstelling.
We hopen dat de vijandelijkheden snel ten einde komen en dat er daarna echt gewerkt wordt aan een vreedzame oplossing van het conflict.
Het gaat feitelijk om het gebied Nagorno-Karabach. Dat is grondgebied in Azerbeidzjan waar hoofdzakelijk Armeniërs wonen, in totaal zo’n 150.000. Beide landen claimen dit gebied. Begin jaren negentig hebben de twee landen er oorlog om gevoerd en toen won Armenië die oorlog. Armenië heeft toen niet alleen Nagorno Karabach zelf als het ware veiliggesteld maar ook het gebied tussen Armenië en Nagorno Karabach bezet.
Op het bijgaande kaartje is dat goed te zien. Het gevolg van de vijandschap is dat de christelijke Armeniërs en de islamitische Azerbeidzjanen niet meer vreedzaam naast en bij elkaar konden leven: de Armeniërs gingen naar Armeens gebied en de
Azerbeidzjanen naar Azerbeidzjaans gebied.
Wij zijn in de loop van de jaren meerdere malen in arme grensdorpen geweest waar Armeniërs woonden die eerder aan de andere kant van de grens hadden geleefd in Azerbeidzjan en die nu aan de Armeense kant waren gaan wonen in verlaten huizen waar voorheen Azerbeidzjanen woonden die nu in Azerbeidzjan waren gaan vertoeven, wellicht in dorpen en huizen waar eerder de vertrokken Armeniërs woonden.
Al met al een moeilijk oplosbare situatie met allerlei gevoeligheden. Als Karabach tijdens onze projectreizen wel eens ter sprake kwam, dan konden ook Armeniërs die dat tot moment heel genuanceerd waren ineens fel worden. Karabach zouden ze nooit opgeven. Dat zou ook verraad zijn aan de zeer vele mensen die in de oorlog in de jaren negentig gesneuveld zijn voor ‘de goede zaak’.
Toch heeft de twee jaar geleden aangetreden premier van Armenië, Nikol Pasjinian, aangegeven dat hij bereid is het vredesoverleg met Azerbeidzjan te hervatten, maar niet voordat het geweld gestopt is.
De situatie is gevaarlijk omdat Turkije vierkant achter Azerbeidzjan staat en ook bereid is mee te helpen of dat wellicht al doet. Er waren volgens de premier van Armenië in de zomer al militaire oefeningen waarbij Azerbeidzjan en Turkije samen optrokken.
Met de volkerenmoord van een eeuw geleden in gedachten – waarbij anderhalf miljoen Armeniërs hun leven verloren – zijn veel Armeniërs bang dat Turkije eigenlijk niks liever wil dan Armenië van de kaart vegen. Nu zal Rusland als beschermheer van Armenië dat niet toestaan. Als klein land is Armenië economisch en militair gewoon afhankelijk van het Rusland van Poetin.
Intussen probeert Maria Goris met haar Stichting Little Bridge zo veel mogelijk door te gaan met haar hulp- en ontwikkelingswerk. Ze vertelt en ze schrijft dat reizen nu niet zonder gevaar is, maar dat de humanitaire nood alleen maar is toegenomen.
Er zijn heel veel inwoners van Karabach die proberen naar het moederland Armenië te reizen maar ook dat is niet zonder gevaar.
Wij zouden al met al willen vragen of uw voorganger(s) tijdens de vieringen willen bidden voor de slachtoffers en hun familie en voor alle bij het conflict betrokken mensen, als burger, als soldaat of anderszins.
Het gebed zou zich erop kunnen richten dat zo veel mogelijk mensen, Armeniërs en Azerbeidzjanen, de rust bewaren en gaan inzien dat vechten en oorlog voeren niets oplost. Dat ze gaan inzien dat haat naar elkaar toe en louter oog voor eigenbelang niet de goede weg is naar ooit weer vredig naast elkaar leven als goede buren.
Verder zijn we van plan om via de Telstar/Eendracht ons verhaal te doen en daarbij te vragen om een donatie voor hulp voor mensen die het slachtoffer zijn geworden van de vijandelijkheden.
Bedankt voor uw aandacht en uw warme belangstelling die door de jaren heen regelmatig is gebleken. De kerken van Pijnacker-Nootdorp zijn ons als stichting altijd goed gezind geweest en waren ook een grote steun voor het werk in Armenië. Ook daarvoor onze dank!
Met vriendelijke groet,
Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië
Henny Bos, voorzitter
Gertrude van Leeuwen, secretaris