Het slepende conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan is weer opgelaaid. Als Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië volgen wij de ontwikkelingen natuurlijk op de voet. We hopen dat de vijandelijkheden snel ten einde komen en dat er daarna echt gewerkt wordt aan een vreedzame oplossing van het conflict. De nieuwe premier Nikol Pashinian heeft twee jaar geleden bij zijn aantreden meteen aangeboden om het vredesoverleg met Azerbeidzjan te hervatten. Dat heeft hij vorige week opnieuw gedaan, maar wel onder de voorwaarde dat het geweld eerst wordt beëindigd.
Het gaat feitelijk om het gebied Nagorno-Karabach. Dat is grondgebied in Azerbeidzjan waar hoofdzakelijk Armeniërs wonen, in totaal zo’n 150.000. Beide landen claimen dit gebied. Begin jaren negentig hebben de twee landen er oorlog om gevoerd en toen won Armenië die oorlog. Armenië heeft toen niet alleen Nagorno Karabach zelf als het ware veiliggesteld maar ook het gebied tussen Armenië en Nagorno Karabach bezet.
Vijandschap
Op het bijgaande kaartje is dat goed te zien. Het gevolg van de vijandschap is dat de christelijke Armeniërs en de islamitische Azerbeidzjanen niet meer vreedzaam naast en bij elkaar konden leven: de Armeniërs gingen naar Armeens gebied en de Azerbeidzjanen naar Azerbeidzjaans gebied.
Wij zijn in de loop van de jaren meerdere malen in arme grensdorpen geweest waar Armeniërs woonden die eerder aan de andere kant van de grens hadden geleefd in Azerbeidzjan en die nu aan de Armeense kant waren gaan wonen. Ze betrokken daarbij verlaten huizen waar voorheen Azerbeidzjanen woonden die naar Azerbeidzjan waren vertrokken.
De situatie is gevaarlijk omdat Turkije vierkant achter Azerbeidzjan staat en ook bereid is mee te helpen of dat wellicht al doet. Er waren volgens de premier van Armenië in de zomer al militaire oefeningen waarbij Azerbeidzjan en Turkije samen optrokken. Als klein land is Armenië economisch en militair dus helemaal afhankelijk van het Rusland van Poetin. Azerbeidzjan is groter en rijker vanwege de olie die daar in de grond zit.
Ontwikkelingswerk
Als Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië zijn wij al vijftien jaar bezig met het ondersteunen van de Stichting Little Bridge van de oorspronkelijk Nederlandse ontwikkelingswerker Maria Goris.
Little Bridge is een kleinschalige organisatie die overal in het land hulp- en ontwikkelingsprojecten opzet en financiert: opknappen van scholen, aanleggen van leidingen voor drinkwater en irrigatie van landbouw, het ondersteunen van landbouwcoöperaties, kleine ondernemers op weg helpen met microkredieten, maar ook gewoon voedselhulp, schoeisel, schoolspullen, brandstof voor de kachel, operaties betalen voor mensen die het zelf niet kunnen bekostigen.
Noodhulp
Maria Goris schrijft en vertelt via de telefoon dat ze zo veel mogelijk probeert door te gaan met haar hulp- en ontwikkelingswerk. De humanitaire nood is alleen maar toegenomen. Er zijn heel veel inwoners van Karabach die proberen naar het moederland Armenië te vluchten maar ook dat is niet zonder gevaar.
Little Bridge doet haar best om noodhulp te verlenen in de vorm van vooral eten, kleding en beddengoed voor de vluchtelingen die worden ondergebracht in scholen, verenigingsgebouwen en kerken. Zelf kleding brengen of versturen gaat niet door de afstand.
Wat we doen is vooral: financiële ondersteuning. Dat doen we al vijftien jaar en in die periode hebben we met steun van zeer velen in totaal 1,5 miljoen euro naar Armenië kunnen overmaken, allemaal geld dat concreet en doelgericht is besteed.
Het doel van dit verhaal is om alle belangstellenden te informeren over de situatie en een oproep te doen voor een eventuele donatie.
Alvast bijzonder bedankt voor uw betrokkenheid en ondersteuning!
Henny Bos, Gertrude van Leeuwen, Sjaak Oudshoorn en Ingrid de Smit
Wie het ontwikkelingswerk en nu ook de NOODHULP van Little Bridge in Armenië financieel wil ondersteunen, kan dat doen via rekeningnummer:
NL 78 Rabo 01 09 23 69 47, ten name van Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië.