Met verslagenheid hebben we vernomen dat onze Wim Meijer is overleden. Net toen zijn gezondheid weer de goede kant op ging en een dag voordat hij een dotterbehandeling zou ondergaan is Wim getroffen door hartfalen. Dat is bijzonder zuur en droevig omdat hij nog zo veel te doen had.
Wim Meijer was al meer dan tien jaar betrokken bij ons werk in en voor Armenië. In eerste instantie bewerkte hij met frisse tegenzin films die wijzelf ter plekke hadden gemaakt. Hoofdschuddend keek hij naar de beelden en gaf hij meteen tips hoe het beter kon. Het Ei van Columbus was: Wim gewoon meenemen naar Armenië. Hij vond het een goed plan en ging mee en de jaren daarna ook.
Ter plaatse kon hij zijn hobby geweldig uitoefenen. In een land met allerlei uitwassen en verschijningsvormen en ook nog een bijzondere ruige natuur, voelt een filmer als Wim Meijer zich als een kind in een snoepwinkel. Legendarisch waren de films van vier uur (!) voor de reizigers. Inkorten was er niet bij. Wim vond het allemaal veel te mooi om weg te laten.
Zijn eigenwijsheid was wel eens even grenzeloos als de lengte van de films, maar hij maakte zonder meer prachtig materiaal en als het echt nodig was kon hij ook een kort en krachtig filmpje maken.
We hebben Wim daar in Armenie eigenlijk pas echt leren kennen. Hier in Pijnacker was hij wel eens stuurs en niet zo makkelijk benaderbaar, maar daar in Armenië in een gezellige groep bloeide hij open en liet hij ook zijn emoties zien. De ellende in Armenië kon hem erg aangrijpen. Soms zag je de tranen tijdens het filmen in zijn ogen opwellen. Wim was veel emotioneler dan veel mensen wisten.
Wim Meijer heeft echt heel veel betekend voor ons werk en dat van Maria Goris en haar mensen in Armenië. Geen moeite was hem te veel. Altijd kon je een beroep op hem doen als er een filmpje gemaakt moest worden voor een presentatie. Vrijdag was hij nog druk met een herdenkingsbord dat we tijdens onze reis gaan aanbieden bij een met succes afgesloten project. Zondag zei hij nog hoe trots hij was op het resultaat. Hij zat nog vol plannen. Maar eerst moest dat hart het weer helemaal goed gaan doen.
Vanwege dat hart zou Wim deze keer niet meegaan, maar wel verheugde hij zich alweer op de Haringparty van volgende week dinsdag 18 juni. Filmen en een harinkje happen gingen in één moeite bij Wim.
Wim, we vinden het vooral voor je vrouw en je naaste familie heel treurig dat je er niet meer bent, maar ook wij staan er verslagen bij. Zo ineens ben je er niet meer. Wim, bedankt voor alles en rust in vrede. Alle sterkte voor al die mensen die met Wim een mooie warme band hadden.
Bestuur SPHA, ook namens Maria Goris en haar medewerkers die ook van Wim hielden