Armeniereis begonnen, nog een koffer zoek

De jaarlijkse reis naar Armenie is met enige strubbelingen begonnen. Bij aankomst in Jerevan bleken de koffers niet aanwezig. Die waren een vliegtuig later ingeladen, op één koffer na. Die moet nog uit Moskou komen.

Na een korte nachtrust en een bezoek aan het Genocidemuseum hebben we twee scholen voor voorschoolse opvang bezocht in dorpen bij de hoofdstad Jerevan. Zeer enthousiast geleide scholen die allebei aanzienlijk achterstallig onderhoud hebben. De dorpen moeten zelf de scholen financieren. Heel bijzonder is dat een van de dorpen vijftien jaar gespaard heeft om het dak te vernieuwen. Dat kostte dertigduizend euro. De dorpen hebben onvoldoende geld voor het onderhoud binnen. Wij gaan ons beraden over de mogelijkheden om financieel een bijdrage te leveren. Aan het eind van de dag bekeken we een mooie gerbera-kwekerij van een jonge Armeense ondernemer. Morgen gaan  we voor twee dagen naar het noorden van het land. We bezoeken  daar onder meer een landbouw-cooperatie.

Laatste koffer gearriveerd

Vandaag, donderdag 8 juni, de tweede reisdag. Deze ging richting het noorden van het land. Net voor het vertrek was de laatste koffer boven water. De eerste bestemming was het dorp Aparan. Daar bezochten we de landbouwcoöperatie die al 152 boeren telt.
 
Door de gezamenlijke aankoop van machines is het aantal hectares akkerbouw al toegenomen van  vijfenveertig naar zeventig. De laatste aanwinst is een combine waar we twintig procent van hebben betaald. Daarmee kan de oogst zo veel efficiënter worden gedaan dat het aantal hectares in de toekomst naar honderdveertig gaat. We hebben een vergadering van de coöperatie meegemaakt met heel enthousiaste boeren. Door de samenwerking gaat Aparan als gemeenschap sterk vooruit.
 
Daarna zijn we doorgereisd naar Vanadzor. Daar zijn twaalf woningen gebouwd in  een oud flat-karkas. Deze woningen worden bewoond door mensen die jaren lang in containers hebben gewoond. We hebben diverse woningen en gezinnen bezocht. Deze mensen zijn dolblij met hun huisje. Eindelijk een normaal toilet en een badkamer.
Daarna zijn we doorgereisd naar Hagpad waar een historisch kloostercomplex is. Morgen reizen we door naar onder meer Berdavan waar een dorpshuis is opgeknapt. Ook bezoeken we vier mogelijke nieuwe projecten.

Dag 3

Het was ook vandaag, vrijdag 9 juni 2017, een prachtige dag. Wij hebben Berdavan bezocht, waar wij bij het cultureel Centrum, spontaan en vrolijk werden ontvangen, door dansende en zingende kinderen. Daarna ontving de districtsleider ons, traditioneel eervol, met brood en zout.  Vervolgens kregen wij een rondleiding door het gebouw, wat in 2014 in erbarmelijke staat was en nu mede met giften van onze stichting in een prachtig ingericht gebouw. Is veranderd. Nu hebben de kinderen, ouderen en jongeren een plek, waar ze samen activiteiten kunnen ondernemen. Het is nu al te merken, dat er meer ouders met kinderen gebruik maken van de faciliteiten. Door deze verbouwing is er hoop en spirit in het dorp District Noyemberyan en het dorp Berdavan.

In de middag hebben wij met districtsbestuurder van Noyemberyan, de heer Karen Abazyan, drie projecten bezocht.
Twee gebouwen bestemd voor voorschoolse opvang ,  die zwaar verwaarloosd zijn en niet meer in gebruik sinds de aardbeving van eind 1980. 
Voorts een project voor een landbouwtractor en een voor drinkwater, waarvoor 800 meter leiding moet worden aangelegd en daarbij is een nieuwe pomp nodig. 
Mogelijk ook in de toekomst te gebruiken voor irrigatie in de landbouw.

Dag 4

De vierde dag van onze Armenie reis zijn we vroeg opgestaan. Het beloofde een mooie maar emotionele dag te worden. Vandaag zijn we langs een aantal projecten gegaan waar in het verleden een bijdrage aangeleverd is en waar we nu gingen kijken wat het resultaat is geworden.
Voor ons eerste bezoek zijn we vanuit Berd naar het dorp Nerkin Karmir Aghpuyr gereden. het dorp ligt pal tegen de Azerbeijaanse grens aan. Daar aangekomen werden we opgewacht door de burgermeester en tevens hoofd van de dorps-cooperatie. Hij liet ons de nieuwe tractor zien en de plaats waar hij begonnen was aan de nieuwe machineloods. Door ons zijn een aantal belangrijke werktuigen voor achter de tractor geschonken. Het dorp ligt op een zeer vruchtbare plek en hij had goede verwachtingen over de toekomstige oogsten. Wij waren zeer positief verrast over het resultaat van al zijn inspanningen in het dorp. Dit was een hele goede burgemeester. Hij liet ons ook het uitzicht op de grens zien waar de beide landen troepen gelegerd hadden. Regelmatig wordt het dorp beschoten en vallen er soms slachtoffers. Desondanks wilde niemand het dorp verlaten en werden er steeds meer kinderen geboren. Als laatste is het niet onbelangrijk te vermelden dat de aanschaf van de werktuigen mede mogelijk gemaakt werden door Pijnackerse jongeren die naast geld inzamelen ook in het dorp de handen uit de mouwen hebben gestoken.
Hierna zijn we naar het dorp Itsaker gegaan Daar hebben we twee families bezocht die een koe hebben gekregen. De koeien waren bij afleveren reeds drachtig en hadden mooie kalveren gekregen. Precies wat de bedoeling was van het project. We zijn bij beide families binnen geweest. Vooral degenen binnen de groep die Armenie voor het eerst bezochten waren erg onder de indruk van de erbarmelijke omstandigheden waarin deze mensen leefden. Door de koe krijgen ze meer kans op gezond voedsel en extra inkomsten. De burgemeester van het dorp was zeer enthousiast en wilde graag een aantal schapen voor bewoners die minder ruim behuisd waren maar ook hulp konden gebruiken.
Daarna zijn we terug gereden naar Berd waar we een aantal families bezocht hebben die kippen hadden gekregen. Beide families leefden niet alleen in moeilijke omstandigheden maar hadden ook  persoonlijke tragedies meegemaakt waardoor beide kostwinners gehandicapt waren en moesten leven van een zeer bescheiden invalideuitkering. Ook hier zagen we dat ze door de gift van de dieren weer nieuwe hoop gekregen hadden. Ze waren ontzettend blij met de steun die ze vanuit Little Bridge en stichting Pijnackenaren Helpen Armen ontvangen.
Het laatste bezoek was aan een familie die schapen hadden gekregen. De vader en zoon van dit gezin waren beide gewond geraakt bij een ongeluk in Rusland waar ze als gastarbeider werkten. Ze waren nu allebei arbeidsongeschikt en sprokkelden wat kleingeld bij elkaar. Door de schapen zagen ze ook hier weer hoop voor de toekomst.
Nadat we de verjaardag van onze gids Atom gevierd hadden zijn we op weg gegaan naar Jerevan. Onderweg nog even gestopt bij het meer van Sevan. Een mooie ontspanning na een drukke dag vol emotionele maar ook hoopvolle bezoeken.

Dag 5

Wij hebben vandaag een bezoek gebracht aan de Echzmiadzin Kerk, waar wij de kerkdienst hebben bijgewoond. Het was een indrukwekkende kerkdienst met mooie koorzang. Om twaalf uur kwam een stoet van geestelijke, voorafgaand aan de komst van de Patriarch van Armenie (vergelijkbaar met de Paus van Rome)

Hierna zijn wij naar de Cascade gegaan. dit is een toeristische trekpleister, waar je heel veel trappen kon beklimmen. Dit hebben wij ook gedaan. Er was ook veel kunst te zien.

‘S avonds hebben wij genoten van een fantastische zang en dansavond van het Armenian State Honnored Ensemble, bestaande uit 50 musici, zangers en dansers.

Dag 6 Armeniereis

Vandaag zijn wij vroeg naar de provincie Armavir vertrokken naar het dorp Getap, dichtbij de Turkse Grens. Wij bezochten hier het irrigratie project, die Stichting Pijnackernaren Helpen Armenie in samenwerking met hulporganisatie De Wilde Ganzen heeft gerealiseerd.

Wij werden verwelkomd door de burgemeester van Getap en burgemeesters uit de omringende dorpen. Na het welkomswoord van de burgemeester, zongen de kinderen een lied en droegen allen een gedicht, vol passie voor.

Hierna gingen wij met alle dorpsbewoners in een stoet,  vrolijk en feestelijk, naar het waterirrigatieproject. De burgemeester overhandigde een schaar aan Benjamin, van Little Bridge en een schaar aan Henny Bos.  Onder gejuich van de menigte dorpsbewoners, werd het rode lint doorgeknipt en de kraan opengedraaid, waaruit het water met kracht het irrigatiesysteem  werd ingepompt.

De burgemeester vertelde, dat er nu al vijftien hectare meer wordt bewerkt. Met gevolg, dat er dit jaar 20% meer opbrengst zal zijn en de verwachting is, dat dit volgend jaar 100% zal zijn. Dit geeft de bewoners hoop en toekomst. Daar zijn wij ook heel blij mee.

Wij zijn ingegaan op de uitnodiging van de burgemeester van Aragats, om zijn school , voor  kleuters  en voorschoolse opvang te bezoeken. Wij waren zeer onder de indruk van de zelfwerkzaamheid van de schoolleiding. Enkele voorbeelden hiervan waren de vrolijke gekleurde inrichting , de verzorgde en schone klaslokalen.  De directrice vertelde met passie, hoe zij met weinig middelen en creativiteit veel wilde bereiken voor de kinderen. Wat aan een deel van de school vernieuwd kan worden is het dak en hiervoor vroeg zij aandacht. 

Na dit bezoek hebben wij een drietal mensen gesproken, die geholpen worden uit het Maria Virus fonds. Zij allen worden financieel gesteund,  voor operaties en medicijnen. In Armenie moet iedereen alles zelf betalen en komen vaak als zij ziek zijn in zeer grote problemen. 

Het was bijzondere dag.

Laatste dag van de reis

Vandaag  13 juni hebben wij vier projecten bezocht Allereerst hebben wij het vernieuw bouwproject,  in het dorp Ararat bezocht. De verbouw is 14 dagen geleden gestart. Er komt een oppervlakte van 860 meter bij. Dit deel van het gebouw wordt aardbevingsbestendig gemaakt. De gelden voor deze verbouwing zijn afkomstig van de Wereldbank.  Daar de dorpsgemeenschap niet de benodigde 10 % kon bijdragen, heeft  Stichting Pijnackernaren Helpen Armenië met geld van de wereld winkel uit Nootdorp dit op zich genomen. De directrice van de school vertelt, dat de nieuwe oppervlakte gebruikt gaat worden voor, opvang gehandicapte kinderen (kleuterleeftijd),die doelgericht therapie en logopedie gaan krijgen. De Dorpsleider ( burgemeester) is ook aanwezig en heeft ons de andere afdeling laten zien. Hij vertelde, dat de verbouwing eerst 11 maanden zou duren, maar dat ze het hebben kunnen terugbrengen tot 6 maanden.

Het volgende project betreft voorschoolse opvang ( kleuterschool) in Bardzrachen. Ontvangst door ouders en kinderen. De keuken wordt ons getoond, die als sluitstuk van de verbouwing wordt afgemaakt. Het ziet er keurig uit met stalen aanrecht en afwasgedeelte. Mooi en klaar voor gebruik. De andere lokalen zien er nu prachtig uit, met mooie stoeltjes, tafeltjes,kasten en in de slaapzaal nieuwe bedjes. De directrice Anna Yasatavan vertelt, dat er 60 kinderen, 11 begeleiders en er ook een verpleegkundige werkt.
De afrastering van de tuin gaat nog plaatsvinden, zodat de koeien en kippen niet op het terrein van de kinderen kunnen komen. In dit dorp is er 23 jaar geen kleuterschool geweest. Per 1 juli 2017 kunnen zij weer naar school. De kinderen zullen zich nu makkelijker kunnen aanpassen op de vervolgschool, Dit project van Stichting Pijnackernaren Helpen Armenie is prachtig geworden.

Hierna naar het derde project Stralen of Hoop in Ararat De directrice heet ons welkom en laat met trots de licencie zien die zij van de overheid heeft gekregen. Zij zijn nu een erkende instelling voor de begeleiding van kinderen met verschillende noden. Deze licencie geeft hoop voor de toekomst, Zij leidt ons rond en vertelt, dat er met de inrichting rekening is gehouden, dat de kinderen zich prettig voelen. Er zijn in totaal  35 kinderen,gehandicapte en autische. De leeftijd is 1 tot 15 jaar. Zij betrekt de ouders en leraren van de andere scholen bij haar programma, om hen vertrouwd te maken, hoe zij het beste met deze kinderen kunnen omgaan. De kinderen gaan in de toekomst naar de grote school en het is goed dat de leraren van die scholen weten, hoe zij om moeten gaan met deze kinderen. Er zijn elf medewerkers(sters) en vijf vrijwilligers. Ook komen er geregeld vrijwilligers uit Frankrijk, Verenigde  Staten en Armenie. Er is een maatschappelijk werker, 2 dagen per week aanwezig en ook een logopediste.
Op hetzelfde terrein is de kleuterschool van gezonde kinderen. Ouders en leerkrachten, hadden bezwaren tegen de school voor opvang van Autitische en gehandicapte kinderen Nu ze de ouders en keerkrachten hebben laten zien hoe de therapie werkt en toegepast kan worden is er meer begrip gekomen. De kinderen gaan tenslotte allemaal naar de  opvolgende school ( basis) De tegenovergelegen kleuterschool ( kinderen, zonder problemen) delen de speelplaats met de gehandicapte en autistische kinderen.  Zij spelen zonder problemen met elkaar. Toekomst gericht is dit een hele hoopvolle ontwikkeling.

Stichting Pijnackernaren Helpen Armenie hebben voor deze school de dakreparatie betaald. Kom Over en Help  (organisatie)uit Nederland heeft de verbouwing en verbetering van de eerste verdieping gerealiseerd. Nu moet de tweede verdieping worden aangepakt. Hier is veel te doen en het zal een behoorlijke kostenplaatje met zich meebrengen. Het is mooi te zien, dat de kinderen, die eerst thuis in een kamer werden gezet , nu met therapie en begeleiding een beter leven hebben gekregen en zich beter voelen. 

Het vierde project is bij Specialized Childeren’s Home of Kharberd (weeshuis) Directeur Dr. Harutyun Balasanyan  heet ons welkom. Hier wonen geestelijk gehandicapte kinderen. Totaal telt het kindertehuis : 220 kinderen, 124 jongens en 96 meisjes, zij zijn allen 100% gehandicapt.  Er werken 243 medewerkers , waarvan 27 mannen en 216 vrouwen. Bij dit tehuis is de waterdruk zo laag, dat er niet voldoende water naar de 2 de en 3 de verdieping kan worden gepompt. Stichting Pijnackernaren Helpen Armenie en Hulporganisatie “De Wilde Ganzen” gaan in samenwerking, de vernieuwing van de watertoevoer realiseren. Het is momenteel in behandeling. In dit tehuis zijn met het geld van de actie Jongeren voor  Anemie, 2 airco installaties  geïnstalleerd en alle ramen voorzien van lamellen Het is fijn, dat zij nu kunnen schermen tegen de zon. Voorts zijn de vloeren voorzien van linoleum en er zijn keukens en mooie wandkasten  geplaatst. Al eerder is er door hulp van ons een toerit voor rolstoelen gerealiseerd. De directeur vertelt, dat er verschillende partnerschappen zijn,  met Noorwegen, USA en Zwitserland. Er zijn twee onderwijzers een uit Portugal en een uit de USA, die de medewerkers bijscholen.
Na de rondleiding spreekt de directeur een dankwoord uit aan alle mensen, die onze organisatie Stichting Pijnackernaren Helpen Armenie steunen en een warm hart toedragen.